दुखी जीवन

बिर्सियर हाँस्छु कहिले बाध्यताले रुन सिके।
सिङो धर्ती भित्र आज दोसी आँफै लाई देखे।
कहिले लड्छु भाग्य सँग कहिले लड्छु दु:ख सँग।
कर्म भन्ने कस्तो खेल हो आँफै आँफै पर्छु दङ्ग।
दु:ख पिडा मेरो लागि जिन्दगी को खेल भयो।
हिउद मास को पाउदी फाउदी मेरो लागी भेल भयो।
पापी रईछ ईश्वर पनि कस्लाई भने सुखै सुख।
दु:ख मा गो यो जीन्दगी मन भयन कहिले धुक्क।
मेरो जस्तो दुखी जीवन नभयकै राम्रो बरु।
जन्म दियौ ईश्वर तैले सुख थप्न बिर्सियौ अरु।
बाँच्न मलाई रहर छैन राजी म त मर्न बरु।
उपदेश त श्राप भयो बिशको प्याला देउ अरु।