"चिनो"

बाँचेको छु म बिदुर जस्तो बनेर बिरानी।
क्रन्दनका आँसु झर्दछ रोजै भिज्दछ सिरानी।।
रित्तए मेरा आँखाका आँसु पुछिदिने कोही छैन।
लावारीस भए पर्देशको ठाउँमा सहारा कोही छैन।।
आकाशको तारा शुन्य छ सारा औसीको रातमा।
रातपनि दिन झै लाग्द्थ्यो मलाई तिम्रो त्यो साथमा।।
समुन्द्रपारी याद आउछ घरि यी आँखा रसाउछ।
न भोक दिनमा न निन्द्रा रातमा मायाले सताउछ।।
न पाउन सके हिरा न मोती यो मुरुभुमीमा।
आँटो र पिठो खाएकै मिठो त्यो जन्मभुमिम।।
पर्देशको चिनो केही छैन दिनु ती मेरी सानीलाई।
सुकेर फुल खरानी भयो के दिउ र रानीलाई ।।